Christiane F. Życie mimo wszystko - Christiane Felscherinow

Christiane F. Życie mimo wszystko

Autor – Christiane Felscherinow

Oryginalny tytuł - Christiane F. Mein zweites Leben

Wydawnictwo – Wydawnictwo Iskry

Data wydania - 30 kwietnia 2014

Kategorie – autobiografia

Cytat - „Nie wiedziałam, co robić z czasem, nie mogłam zostać w pokoju, ale gdy tylko wyszłam, czułam się jeszcze bardziej samotna „

Książka jest kontynuacją „My dzieci z dworca ZOO” autorka opisuje w nim swoje życie od wydania poprzedniej książki aż do momentu pisania tej. Opisuje swoje spotkania z muzykami (w tym idolem Davidem Bowie), powrót do narkotyków, związki, promocję filmu, ciążę i macierzyństwo.

Zakończenie”My dzieci z dworca ZOO” pozostawia otwartą furtkę, nie wiemy czy Christiane wyrwała się z nałogu na zawsze, czy jednak do niego wraca. Wielu ludzi zastanawiało się co się z nią stało. Z tej książki dowiemy się wszystkiego o jej późniejszym życiu. Dopiero tutaj w całości ukazuje nam się powód większości nieszczęść które spotkały Christiane. Powodem tym jest samotność. A właściwie SAMOTNOŚĆ, bo nawet będąc blisko z innymi ludźmi jest sama. To samotność pchnęła ją w szpony narkotyków, sprawiała, że Christiane była bardo podatna na wpływ innych. A gdy wreszcie ktoś zapełnił pustkę w jej życiu i sprawił, że uczucie osamotnienia zniknęło, został jej odebrany.

„Życie mimo wszystko” pokazuje też, że nawet gdy całkowicie porzucimy świat narkotyków, on nie porzuci nas i wciąż będzie nas znajdował i nękał. Że bez względu na to czy wciąż popełniamy te same błędy będą się one za nami ciągnąć już zawsze. Nieustannie ktoś będzie o nich pamiętał i nam przypominał. Będą one stałym elementem naszego życia.

To właśnie to co jest główną treścią tej książki: nie da się uciec przed przeszłością.

Moja ocena – 7/10

Sekta egoistów - Eric-Emmanuel Schmitt

Sekta egoistów

Autor – Eric-Emmanuel Schmitt

Oryginalny tytuł - „La secte des egoistes „

Wydawnictwo – Znak Literanova

Data wydania - 2 listopada 2015

Kategorie – literatura współczesna

Cytat - „Ból jest po prostu pytaniem, które stawiam samemu sobie, żeby zmierzyć siłę swojego pragnienia: jeśli cierpienie mnie powstrzymuje, oznacza to, że właściwie wcale mi nie zależy na pożądanej rzeczy. Gdy jednak okazuje się ono jedynie drobną przeszkodą, wiem, że moje pragnienie jest silne, że jest głębokie. „

Gérard spędza całe dnie w bibliotece prowadząc badania naukowe. Pewnego dnia natrafia na wzmiankę o Sekcie Egoistów i jej tajemniczym założycielu. Od tego dnia obsesyjnie poszukuje na ten temat informacji i ignoruje wszystko inne. Pojawia się pytanie: czy można żyć nie zważając na innych ludzi?

Autor postanowił szukać odpowiedzi na pytanie na które odpowiedź jest już znana od dawna. Pytanie: „Czy można żyć bez relacji z innymi ludźmi?” zostało postawione w setkach książek fabularnych i podobnej ilości książek i rozprawek naukowych. Od dawna wiadomo, że człowiek jako istota stadna nie może poprawnie egzystować bez kontaktów i z innymi przedstawicielami swego gatunku. A jeśli próbuje często kończy się to chorobą. Ale to odstawmy na bok i skupmy się na samej książce „Sekta egoistów”.

Dużo łatwiej pisze się o książce jeśli była ona świetna lub okropna, wzbudziła intensywne uczucia lub była w jakiś sposób intrygująca. Ta powieść mnie znudziła i to do tego stopnia, że nawet nie chciało mi się czytać do końca. Nie irytowała mnie ani mi się nie spodobała, nie wzbudziła we mnie żadnych emocji. Dłużyła mi się niesamowicie, ale miała też pewne zalety.

Niewątpliwą zaletą tej książki jest zakończenie. To najmocniejszy punkt całej powieści i chyba tylko w on pokazuje, że autor wbrew pozorom wie co robi. Bardzo ciekawą postacią jest tajemniczy starzec, który pojawia się , niestety, jedynie na chwilę.

Jest to przykład książki o której okładka mówi naprawdę dużo. Jeśli szukasz powieści o skrytym Francuzie z problemami natury egzystencjalnej to to na pewno coś dla ciebie ;).

Moja ocena – 4,5/10

Zapraszam do komentowania :)